Życiorys

Treść

Święty Maksymilian Maria Kolbe

Ojciec Maksymilian Maria Kolbe urodził się 8 stycznia 1894 roku w Zduńskiej Woli. Jego rodzice, Juliusz i Marianna, którzy byli tkaczami, nadali mu na chrzcie imię Rajmund. Miał czterech braci. Dzieciństwo spędził w Pabianicach. Rodzice, którzy byli bardzo religijni (oboje należeli do Trzeciego Zakonu św. Franciszka), zaszczepili w nim od najmłodszych lat miłość do Najświętszej Maryi Panny.

Gdy Rajmund miał około 10 lat, objawiła mu się Matka Boża z dwiema koronami w rękach: białą (symbol czystości) i czerwoną (symbol męczeństwa). To wydarzenie zapewne w znacznym stopniu zadecydowało o życiowym wyborze chłopca. W wieku 13 lat rozpoczął naukę w Małym Seminarium Duchownym Ojców Franciszkanów we Lwowie, a po jego ukończeniu wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych i przyjął imię Maksymilian. Już wtedy odznaczał się wielką gorliwością wiary.

Lata 1912-1919 spędził w Rzymie, gdzie studiował. Uzyskał doktorat z filozofii oraz teologii.  Od października 1917 roku, kiedy to założył stowarzyszenie Rycerstwo Niepokalanej, stał się wyznawcą kultu Niepokalanej. W kwietniu 1918 roku otrzymała święcenia kapłańskie.

Po powrocie do Polski pochłonęła go praca duszpasterska. Na początku 1922 roku z Jego inicjatywy został wydany pierwszy numer czasopisma „Rycerz Niepokalanej”. W 1927 roku w Teresinie pod Warszawą ojciec Maksymilian założył klasztor – wydawnictwo Niepokalanów. Trzeba podkreślić, że było to nie lada wydarzenie, biorąc pod uwagę poważne problemy zdrowotne ojca (chorował na gruźlicę). Jednak Jego determinacja, pracowitość oraz całkowite zawierzenie Bogu i Maryi dodawało mu nadludzkich sił w walce z przeciwnościami losu. Po latach Niepokalanów stał się jednym z największych katolickich klasztorów na świecie, liczącym ponad 700 mieszkańców.

Od 1930 roku rozpoczyna się kolejna misja ojca Maksymiliana, który dociera do Japonii i zaczyna ewangelizować tutejszych mieszkańców. Wkrótce wydany zostaje pierwszy numer japońskiego  „Rycerza Niepokalanej”, a na peryferiach miasta wybudowany został klasztor zwany Ogrodem Niepokalanej.

W 1936 roku ojciec Maksymilian wraca do Polski. Skupia się na pracy w Niepokalanowie, które w tym czasie prężnie się rozwija. „Rycerz Niepokalanej” znany już jest szerokiemu gronu odbiorców, a w samym klasztorze ponad 800 braci prowadzi działalność duszpasterską. Od 1938 roku działa w klasztorze radiostacja.

Gdy w 1939 roku wybucha druga wojna światowa, bramy klasztoru w Niepokalanowie zostają otwarte dla potrzebujących. Z wielkim heroizmem ojciec Maksymilian zadeklarował wtedy, że bracia klasztorni gotowi są oddać życie za głoszone przez siebie ideały. Niemcy zdawali sobie sprawę z mocy tych słów, dlatego już we wrześniu ojciec Maksymilian został wywieziony wraz z braćmi do obozów na terenie Niemiec. Został zwolniony w uroczystość Niepokalanego Poczęcia.

17 lutego 1941 roku został aresztowany przez gestapo i przewieziony najpierw na Pawiak, a 28 maja do Auschwitz. Pod koniec lipca naziści w odwecie za ucieczkę więźnia z obozu, skazali dziesięciu ludzi na śmierć głodową. Jednym z wybranych był Franciszek Gajowniczek. Gdy zaczął rozpaczać i błagać o litość, ojciec Maksymilian dobrowolnie zgłosił się za niego.

Ojciec Maksymilian Maria Kolbe zmarł 14 sierpnia 1941 roku dobity zastrzykiem z fenolu. 10 października 1982 roku papież Jan Paweł II kanonizował go i ogłosił męczennikiem z miłości.